podczas gdy standardowe metody leczenia oparte na dowodach mogą być skuteczne w leczeniu zespołu stresu pourazowego, leczenie złożonego zespołu stresu pourazowego często wiąże się z rozwiązywaniem interpersonalnych trudności relacyjnych i innym zestawem objawów, które sprawiają, że leczenie jest trudniejsze. Według United States Department of Veteran Affairs:
obecna diagnoza PTSD często nie oddaje w pełni poważnych obrażeń psychicznych, które występują przy długotrwałym, powtarzającym się urazie., Ludzie, którzy doświadczają przewlekłej traumy często zgłaszają dodatkowe objawy obok formalnych objawów PTSD, takich jak zmiany w ich koncepcji siebie i sposób, w jaki dostosowują się do stresujących wydarzeń.
przydatność psychoterapii z PTSD dla dzieci z C-PTSD jest niepewna. Ten obszar diagnostyki i leczenia wymaga ostrożności w stosowaniu kategorii C-PTSD. Dr Julian Ford i dr, Bessel van der Kolk zasugerował, że C-PTSD może nie być tak użyteczną kategorią w diagnostyce i leczeniu dzieci, jak proponowana Kategoria zaburzeń traumy rozwojowej (DTD).,:60 według Courtois & Ford, aby zdiagnozować DTD, wymaga
historia narażenia na wczesne życie niekorzystne traumy interpersonalne, takie jak wykorzystywanie seksualne, przemoc, traumatyczne straty w innych istotnych zakłóceniach lub zdradzie relacji dziecka z opiekunami pierwotnymi, która została postulowana jako etiologiczna podstawa złożonego stresu pourazowego.zaburzenia. Diagnoza, planowanie leczenia i wynik są zawsze relacyjne.,
ponieważ C-PTSD lub DTD u dzieci jest często spowodowane przewlekłym maltretowaniem, zaniedbaniem lub nadużyciem w relacji opiekuńczej pierwszym elementem systemu biopsychospołecznego do rozwiązania jest ten związek. To zawsze wiąże się z jakąś agencją ochrony dzieci. Zarówno to poszerza zakres wsparcia, jakie może być udzielone dziecku, jak i złożoność sytuacji, ponieważ konieczne może być egzekwowanie ustawowych zobowiązań prawnych agencji.,
opracowano i zbadano szereg praktycznych, terapeutycznych i etycznych zasad oceny i interwencji: 67
- identyfikacja i przeciwdziałanie zagrożeniom dla bezpieczeństwa i stabilności dziecka lub rodziny są priorytetem.
- należy rozwinąć most relacyjny, aby angażować, zatrzymywać i maksymalizować korzyści dla dziecka i opiekuna.
- diagnoza, planowanie leczenia i monitorowanie wyników są zawsze oparte na relacjach (i) mocnych stronach.
- wszystkie fazy leczenia powinny zmierzać do zwiększenia kompetencji samoregulacji.,
- ustalanie z kim, kiedy i jak zająć się traumatycznymi wspomnieniami.
- zapobieganie nieciągłościom relacyjnym i kryzysom psychospołecznym oraz zarządzanie nimi.
AdultsEdit
Trauma Recovery Model – Judith HermanEdit
Dr Judith Lewis Herman, w swojej książce Trauma and Recovery, zaproponowała, że złożony model odzyskiwania traumy, który występuje w trzech etapach:
- ustanowienie bezpieczeństwa,
- pamięć i żałoba za to, co zostało utracone,
- ponowne połączenie ze społecznością i szerzej, społeczeństwem.,
Herman uważa, że powrót do zdrowia może nastąpić tylko w ramach Związku uzdrawiającego i tylko wtedy, gdy ocalały jest umocowany przez ten związek. Ta uzdrawiająca relacja nie musi być romantyczna ani seksualna w potocznym znaczeniu „relacji” i może również obejmować relacje z przyjaciółmi, współpracownikami, krewnymi lub dziećmi oraz relację terapeutyczną.
złożona trauma oznacza złożone reakcje, a to prowadzi do skomplikowanych zabiegów. Dlatego leczenie C-PTSD wymaga podejścia multimodalnego.,
sugerowano, że leczenie zespołu stresu pourazowego powinno różnić się od leczenia zespołu stresu pourazowego poprzez skupienie się na problemach, które powodują więcej zaburzeń czynnościowych niż objawy zespołu stresu pourazowego. Problemy te obejmują rozregulację emocjonalną, dysocjację i problemy interpersonalne., Sześć sugerowanych podstawowych elementów kompleksowego leczenia urazów obejmuje:
- bezpieczeństwo
- samoregulacja
- Samoodblaskowe przetwarzanie informacji
- Integracja doświadczeń traumatycznych
- zaangażowanie relacyjne
- pozytywne wzmocnienie wpływu
powyższe elementy mogą być konceptualizowane jako model z trzema fazami. Każdy przypadek nie będzie taki sam, ale można oczekiwać, że pierwszy etap będzie polegał na uczeniu odpowiednich strategii radzenia sobie z problemami bezpieczeństwa., Kolejna faza skupi się na zmniejszeniu unikania traumatycznych bodźców i zastosowaniu umiejętności radzenia sobie z nimi zdobytych w pierwszej fazie. Świadczeniodawca może również rozpocząć kwestionowanie założeń dotyczących traumy i wprowadzenie alternatywnych narracji na temat traumy. Ostatnia faza polegałaby na ugruntowaniu tego, czego wcześniej się nauczyliśmy i przeniesieniu tych strategii na przyszłe stresujące wydarzenia.,
interwencje neuronaukowe i Urazoweedytuj
w praktyce formy leczenia i interwencji różnią się w zależności od osoby, ponieważ istnieje szerokie spektrum doświadczeń dzieciństwa w zakresie traumy rozwojowej i symptomatologii i nie wszyscy ocalali reagują pozytywnie, jednolicie, na to samo leczenie. Dlatego leczenie jest zazwyczaj dostosowane do indywidualnych potrzeb., Ostatnie badania neuronaukowe rzuciły pewne światło na wpływ, jaki ciężkie nadużycia i zaniedbania w dzieciństwie (uraz) ma na rozwijający się mózg dziecka, w szczególności w związku z rozwojem struktur mózgu, funkcji i łączności między dziećmi od niemowlęctwa do dorosłości., Takie rozumienie neurofizjologicznych podstaw złożonych zjawisk traumatycznych jest obecnie określane w dziedzinie traumatologii jako „trauma informed”, co stało się uzasadnieniem, które wpłynęło na rozwój nowych metod leczenia ukierunkowanych na osoby z dziecięcą traumą rozwojową.Dr., Martin Teicher, psychiatra i badacz z Harvardu, zasugerował, że rozwój specyficznej złożonej symptomatologii związanej z traumą (a w rzeczywistości rozwój wielu psychopatologii dorosłych) może być związany z różnicami płci i na jakim etapie rozwoju dziecka doszło do urazu, nadużycia lub zaniedbania. Na przykład dobrze ustalono, że rozwój dysocjacyjnych zaburzeń tożsamości wśród kobiet często wiąże się z wykorzystywaniem seksualnym we wczesnym dzieciństwie.,
stosowanie leczenia opartego na dowodach i jego Ograniczeniaedytuj
jednym z obecnych wyzwań stojących przed wieloma osobami, które przeżyły złożone traumy (lub zaburzenia traumy rozwojowej) jest wsparcie leczenia, ponieważ wiele obecnych terapii jest stosunkowo kosztownych i nie wszystkie formy terapii lub interwencji są refundowane przez firmy ubezpieczeniowe, które wykorzystują praktykę opartą na dowodach jako kryteria zwrotu kosztów. Terapia poznawczo-behawioralna, terapia długotrwałego narażenia i dialektyczna terapia behawioralna są dobrze ugruntowanymi formami interwencji opartej na dowodach., Zabiegi te są zatwierdzone i zatwierdzone przez American Psychiatric Association, American Psychological Association i Administracji weterana.
podczas gdy standardowe metody leczenia oparte na dowodach mogą być skuteczne w leczeniu standardowego zespołu stresu pourazowego, leczenie złożonego zespołu stresu pourazowego często wiąże się z rozwiązywaniem interpersonalnych trudności relacyjnych i innym zestawem objawów, które sprawiają, że leczenie jest trudniejsze., Departament Spraw Weteranów Stanów Zjednoczonych uznaje,
obecna diagnoza PTSD często nie oddaje w pełni poważnych obrażeń psychicznych, które występują przy długotrwałym, powtarzającym się urazie. Ludzie, którzy doświadczają przewlekłej traumy często zgłaszają dodatkowe objawy obok formalnych objawów PTSD, takich jak zmiany w ich koncepcji siebie i sposób, w jaki dostosowują się do stresujących wydarzeń.,
na przykład „ograniczone dowody sugerują, że głównie terapia poznawczo-behawioralna (leczenie oparte na dowodach)skuteczna, wystarcza do osiągnięcia zadowalających Stanów końcowych, szczególnie w złożonych populacjach PTSD”.
wyzwania Treatmentedytuj
osoby pracujące w dziedzinie urazów powszechnie uznają, że nie ma jednego, standardowego, „jednego rozmiaru dla wszystkich” leczenia złożonego PTSD., Nie ma również wyraźnego konsensusu co do najlepszego leczenia wśród większej społeczności zawodowej zdrowia psychicznego, która obejmowała psychologów klinicznych, pracowników socjalnych, licencjonowanych terapeutów MFTs) i psychiatrów. Chociaż większość neurobiologów traumatycznych rozumie znaczenie wykorzystania kombinacji zarówno interwencji odgórnych, jak i oddolnych, a także interwencji somatycznych (psychoterapia sensoryczna lub doświadczanie somatyczne lub joga) w celu przetwarzania i integracji wspomnień traumatycznych.,
osoby, które przeżyły złożoną traumę, często walczą o znalezienie specjalisty ds. zdrowia psychicznego, który jest odpowiednio przeszkolony w praktykach związanych z traumą. Mogą być również trudne do uzyskania odpowiedniego leczenia i usług w leczeniu stanu zdrowia psychicznego, który nie jest powszechnie uznawane lub dobrze rozumiane przez lekarzy ogólnych.
Dr Allistair i dr Hull odzwierciedlają sentyment wielu innych badaczy neuronauki Urazowej (w tym dr Bessel van der Kolk i dr Bruce D., Perry), którzy argumentują:
złożone prezentacje są często wykluczone z badań, ponieważ nie pasują do prostych kategoryzacji nosologicznych wymaganych dla mocy badawczej. Oznacza to, że najcięższe zaburzenia nie są odpowiednio badane, a pacjenci najbardziej dotknięci wczesnym urazem często nie są rozpoznawani przez służby. Zarówno w przeszłości, jak i obecnie, zarówno na poziomie indywidualnym, jak i społecznym, ” oddzielenie się od uznania poważnego wpływu wykorzystywania dzieci na rozwijający się mózg prowadzi do niedostatecznego świadczenia usług., Asymilacja do modeli leczenia pojawiających się afektywnych neuronauki niekorzystnych doświadczeń może pomóc przywrócić równowagę poprzez przesunięcie ostrości z odgórnej regulacji do oddolnego przetwarzania opartego na ciele.,”
zespół stresu pourazowego jest długoterminowym stanem zdrowia psychicznego, który jest często trudny i stosunkowo kosztowny w leczeniu i często wymaga kilku lat psychoterapii, trybów interwencji i leczenia przez wysoko wykwalifikowanych pracowników zdrowia psychicznego, którzy specjalizują się w urazach świadomych modalności zaprojektowanych do przetwarzania i integracji wspomnień urazowych z dzieciństwa w celu złagodzenia objawów i poprawy jakości życia ocalałego. Opóźnianie terapii dla osób ze złożonym PTSD, celowo lub nie, może zaostrzyć stan.,
zalecane sposoby leczenia i interwencjeedytuj
nie ma jednego leczenia, które zostało zaprojektowane specjalnie do stosowania z populacją zespołu stresu pourazowego dorosłych (z wyjątkiem psychoterapii opartej na komponentach ) istnieje wiele interwencji terapeutycznych stosowanych przez pracowników zdrowia psychicznego w leczeniu zespołu stresu pourazowego., Od lutego 2017 r.American Psychological Association PTSD Guideline Development Panel (GDP) zdecydowanie zaleca następujące leczenie PTSD:
- cognitive behavioral therapy (CBT) i trauma focused CBT
- cognitive processing therapy (CPT)
- cognitive processing therapy (CT)
- terapia przedłużonym narażeniem (PE)
American Psychological Association również warunkowo zaleca
podczas tych zabiegów zalecane, nadal trwa debata dotycząca najlepszego i najbardziej skutecznego leczenia złożonego zespołu stresu pourazowego., Wiele powszechnie stosowanych metod leczenia są uważane za komplementarne lub alternatywne, ponieważ nadal brak jest badań klasyfikujących te podejścia jako potwierdzone na podstawie.,terapia rts
argumenty przeciwko złożonemu PTSD diagnosisedit
chociaż akceptacja idei zespołu PTSD wzrosła u pracowników zdrowia psychicznego, podstawowe badania wymagane do prawidłowego walidacji nowego zaburzenia są niewystarczające od 2013 roku., Zaburzenie zostało zaproponowane pod nazwą DES-NOS do włączenia do DSM-IV, ale zostało odrzucone przez członków Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) committee Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego z powodu braku wystarczających badań diagnostycznych. Głównym Wśród wymienionych ograniczeń było badanie, które wykazało, że 95% osób, które mogą być zdiagnozowane z proponowanym DES-NOS były również diagnozowane z PTSD, podnosząc pytania o użyteczność dodatkowego zaburzenia.,Po tym, jak DES-NOS nie zyskał formalnego uznania w DSM-IV, koncepcja została przepakowana dla dzieci i młodzieży i otrzymała nową nazwę, developmental trauma disorder. Zwolennicy DTD zaapelowali do twórców DSM-5 o uznanie DTD za nowe zaburzenie. Podobnie jak twórcy DSM-IV odmówili włączenia DES-NOS, twórcy DSM-5 odmówili włączenia DTD z powodu postrzeganego braku wystarczających badań.,
jednym z głównych uzasadnień oferowanych dla tego proponowanego zaburzenia jest to, że obecny system diagnozowania PTSD i chorób współistniejących nie wychwytuje szerokiego wachlarza objawów w jednej diagnozie. Ponieważ osoby, które cierpiały na powtarzające się i przedłużające się traumy, często wykazują PTSD oraz inne równoczesne zaburzenia psychiczne, niektórzy badacze twierdzili, że pojedyncze szerokie zaburzenie, takie jak C-PTSD, zapewnia lepszą i bardziej parsymoniczną diagnozę niż obecny system PTSD plus równoczesne zaburzenia., Z drugiej strony, Artykuł opublikowany w BioMed Central twierdzi, że nie ma dowodów na to, że bycie oznaczonym pojedynczym zaburzeniem prowadzi do lepszego leczenia niż bycie oznaczonym zespołem stresu pourazowego i zaburzeniami współbieżnymi.
zespół stresu pourazowego obejmuje szerszy zakres objawów w stosunku do zespołu stresu pourazowego, szczególnie podkreślając problemy związane z regulacją emocjonalną, negatywną samo-koncepcją i problemami interpersonalnymi., Diagnozowanie złożonego zespołu stresu pourazowego może oznaczać, że ten szerszy zakres objawów jest spowodowany traumatycznymi doświadczeniami, a nie uznaniem jakichkolwiek wcześniej istniejących doświadczeń traumy, które mogłyby prowadzić do większego ryzyka doświadczania przyszłych urazów. Twierdzi również, że ten szerszy zakres objawów i większe ryzyko traumatyzacji są związane z ukrytymi zmiennymi zakłócającymi i nie ma związku przyczynowego między objawami a doświadczeniami traumatycznymi.,W diagnostyce PTSD definicja zdarzenia stresora jest wąsko ograniczona do zdarzeń zagrażających życiu, z implikacją, że są to zazwyczaj nagłe i nieoczekiwane zdarzenia. Złożony zespół stresu pourazowego znacznie rozszerzył definicję potencjalnych zdarzeń stresowych, nazywając je zdarzeniami niepożądanymi i rozważając porzucenie odniesienia do zagrożeń dla życia, tak aby można było uwzględnić doświadczenia takie jak zaniedbanie, przemoc emocjonalna lub życie w strefie wojny bez szczególnego doświadczania zdarzeń zagrażających życiu., Rozszerzając kryterium stresora, artykuł opublikowany przez Forum opieki nad dziećmi i młodzieżą twierdzi, że doprowadziło to do mylących różnic między konkurencyjnymi definicjami złożonego PTSD, podcinając wyraźną operacjonalizację objawów postrzeganych jako jeden z sukcesów DSM.
jednym z głównych argumentów przemawiających za nowym zaburzeniem jest twierdzenie, że osoby, które doświadczają złożonej symptomatologii stresu pourazowego, są często błędnie diagnozowane, a w konsekwencji mogą być poddawane nieodpowiednim lub nieodpowiednim interwencjom terapeutycznym.,
ruch rozpoznawania złożonych PTSD został skrytykowany za zbliżanie się do procesu walidacji diagnostycznej wstecz. Typowym procesem walidacji nowych zaburzeń jest opublikowanie w pierwszej kolejności badań przypadków poszczególnych pacjentów, którzy przejawiają wszystkie te problemy i wyraźnie pokazują, jak różnią się od pacjentów, którzy doświadczyli różnych rodzajów urazów. Nie są znane doniesienia o przypadkach z potencjalnymi powtarzającymi się ocenami, które jasno wykazywałyby, że rzekome objawy następowały po zdarzeniach niepożądanych. Następnie kolejnym krokiem byłoby przeprowadzenie dobrze zaprojektowanych badań grupowych., Zamiast tego zwolennicy złożonego zespołu stresu pourazowego naciskali na rozpoznanie zaburzenia przed przeprowadzeniem jakiejkolwiek z przyszłych powtarzających się ocen, które są potrzebne.