Een Ode aan de CD: Remembering the 1990s' 'Entertainment Store of the Future' (Guest Post)

Een Ode aan de CD: Remembering the 1990s' 'Entertainment Store of the Future' (Guest Post)

onze versie van “sticking it to the man” schakelde Beveiligingscamera ’s uit zodat werknemers CD’ s en LaserDiscs konden pakken, een verouderd formaat voor movie buffs, die VHS rivaliseerde in termen van kwaliteit. En zijn niet alle winkeldiefstal technisch de man te pakken? Ik zag ooit een tiener een cassettebandje in zijn jas stoppen en besloot om het winkeldiefstalbeleid van de winkel ter harte te nemen., Hoe kon ik weten of hij A) een wapen had, B) een vertraagd geweten, of C) eigenlijk van plan was om er later voor te betalen? Ik wist dat ik niet was ingehuurd om mensen het verschil tussen goed en kwaad te leren — en als ik dat wel was geweest, had ik de klanten ervan overtuigd om veel cd ‘ s niet te kopen.

wanneer ik niet op het werk of op school was, heb ik uren naar de radio geluisterd, zowel voor de muziek als voor de persoonlijkheden. De jaren ‘ 90 waren een tijd waarin diskjockeys de beïnvloeders waren — het maakte niet eens uit of je wist hoe ze eruit zagen., Ik belde een keer een van mijn favoriete radiostations, raakte bevriend met de DJ en eindigde opknoping met hem na zijn dienst. Het was volledig Platonisch en, in zekere zin, de vroege versie van het glijden in iemands DMs vandaag.

we aanbaden MTV, de onmiskenbare kracht die een tijdperk van beïnvloedbare Tieners vormde en beïnvloedde. Als je het op muziek televisie zag, maakte het iets uit. Als een serieuze toegewijde heb ik uren besteed aan het opnemen van muziekvideo ‘ s op VHS-tapes, om te dienen als ambiance voor toekomstige bijeenkomsten., Een muziekvideo was nauwelijks een bijzaak en de muziekcollectie die je bezat — weergegeven via een stationaire CD-toren of Draagbare Case Logic-boeken — hielp je definiëren, in plaats van een digitale voetafdruk.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *