tijdens een crisis is de mate van solidariteit de basis van het uithoudingsvermogen van elke samenleving. De covid-19-crisis is een van de ongekende uitdagingen waarmee de wereld momenteel kampt. Dit artikel is van mening dat’ sociale afstand ‘en andere maatregelen op het gebied van de volksgezondheid die overheidsinstellingen gedurende deze periode voorschrijven, effectief kunnen worden toegepast wanneer’ sociale afstand ‘ tussen mensen minimaal is., Sociale solidariteit is de versterkende kracht die helpt bij het verminderen van de sociale afstand die toeneemt tussen mensen tijdens deze pandemie. We onderzoeken Emile Durkheim ‘ s theorie van sociale solidariteit in de context van de covid-19-crisis die cases uit het Indiase scenario demonstreert. Na meer dan een eeuw herontdekken we de operationele dimensies van Durkheim ‘ s ideeën onder de sociale transitie die de covid-19 pandemie heeft gecreëerd., Hoewel Durkheim aanvankelijk geloofde dat in de loop van de sociale evolutie, mechanische solidariteit in traditionele samenlevingen zijn weg zou effenen naar organische solidariteit in moderne samenlevingen, maar sporen van mechanische solidariteit zijn waarneembaar in deze pandemische fase. Collectieve acties stimuleren de sociale solidariteit, terwijl ernstige ongelijkheden in de samenleving de solidariteit ondermijnen. Het artikel concludeert dat sociale solidariteit een centrale rol speelt bij het overbruggen van de sociale afstand en het verminderen van risico ‘ s voor de volksgezondheid door het ontwikkelen van een collectief bewustzijn in de samenleving tijdens een pandemie.
