Vlaams autonomyEdit
na de Tweede Wereldoorlog werden de verschillen tussen Nederlandstalige en Franstalige Belgen duidelijk in een aantal conflicten, zoals de Koninklijke vraag, de vraag of Koning Leopold III moest terugkeren (wat de meeste Vlamingen steunden, maar Walen niet) en het gebruik van het Nederlands in de Katholieke Universiteit van Leuven., Als gevolg hiervan vonden in de tweede helft van de 20e eeuw verschillende staatshervormingen plaats, waardoor het eenheids België werd omgevormd tot een federale staat met gemeenschappen, gewesten en taalgebieden. Dit resulteerde ook in de oprichting van een Vlaams Parlement en regering. In de jaren zeventig splitsten alle grote politieke partijen zich op in een Nederlandstalige en Franstalige partij.verschillende Vlaamse partijen pleiten nog steeds voor meer Vlaamse autonomie, sommigen zelfs voor Vlaamse onafhankelijkheid (zie de verdeling van België), terwijl de Franstaligen de huidige staat willen behouden zoals hij is., Recente regeringen (zoals de regering Verhofstadt I) hebben bepaalde federale bevoegdheden overgedragen aan de regionale overheden.op 13 December 2006 maakte een spoof news-uitzending van de Belgische Franstalige publieke omroep RTBF bekend dat Vlaanderen had besloten zich onafhankelijk van België te verklaren.de federale verkiezingen van 2007 toonden meer steun voor de Vlaamse autonomie en markeerden het begin van de Belgische politieke crisis 2007-2011. Alle politieke partijen die pleitten voor een aanzienlijke uitbreiding van de Vlaamse autonomie kregen stemmen en zetels in het Belgische federale parlement., Dit was met name het geval voor de Christendemocratische en Vlaamse en de nieuwe Vlaamse Alliantie (N-VA) (die deelnamen aan een gedeelde kieslijst). De trend zette zich voort tijdens de regionale verkiezingen van 2009, waar CD &V en N-VA de duidelijke winnaars waren in Vlaanderen, en N-VA werd zelfs de grootste partij in Vlaanderen en België tijdens de federale verkiezingen van 2010, gevolgd door de langste regeringsformatie ooit, waarna de Di Rupo I-regering werd gevormd exclusief N-VA., Acht partijen zijn het eens geworden over een zesde staatshervorming die tot doel heeft de geschillen tussen Vlamingen en Franstaligen op te lossen. De provinciale en gemeenteraadsverkiezingen van 2012 zetten echter de trend voort dat N-VA de grootste partij van Vlaanderen werd.sociologische studies tonen echter geen parallel aan tussen de opkomst van nationalistische partijen en de steun van het volk voor hun agenda. In plaats daarvan bleek uit een recente studie een meerderheid voor de terugkeer van de regionale bevoegdheden naar het federale niveau.