LaDonna Ghareeb
„Jeśli jest mi zimno, są zimni; jeśli jestem zmęczony, są przygnębieni;
Jeśli jestem sam, są opuszczeni.”
– Dorothea Dix
biografia
Dorothea Dix była reformatorką społeczną poświęconą zmieniającym się Warunkom dla ludzi, którzy nie mogli się powstrzymać-chorych psychicznie i uwięzionych. Nie tylko krzyżowiec, była także nauczycielką, pisarką, lobbystką i nadzorczynią pielęgniarek podczas wojny secesyjnej., Dzięki swojej niestrudzonej pracy przez ponad dwie dekady Dix wprowadziła zmiany w leczeniu i opiece nad chorymi psychicznie oraz poprawiła warunki więzienne. Dziś wyniki jej wysiłków można nadal zobaczyć w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i wielu krajach europejskich.
historyczne korzenie
Dorothea Lynde Dixs rodzicami byli Joseph i Mary Dix. Joseph Dix, urodzony w 1778 roku, był uważany za czarną owcę swojej rodziny. W wieku dziewiętnastu lat został wydalony z Harvardu za liczne naruszenia zasad i niepłacenie swoich rachunków (Gollaher 1995)., Ten trend niepowodzenia kontynuował jego próby przyuczenia do zawodu aptekarza, sprzedaży książek, rolnictwa i zostania kupcem ziemi. W końcu Józef znalazł swoje powołanie jako podróżujący Pastor Metodystyczny. 1 stycznia 1801 poślubił Mary Bigelow. Elijah Dix, ojciec Josepha, uważał rodzinę Marysów za gorszą pod względem pozycji społecznej; stąd wierzył, że jego syn ożenił się poniżej jego środków.
Maria Bigelow urodziła się 15 lipca 1779 roku. Jej rodzina opierała się na młodej Mary, która przejęła rolę matki od swoich dwóch młodszych braci, Charlesa Wesleya i Josepha., Maria była słabą osobą, która cierpiała na wiele chorób, w tym depresję. Była przykuta do łóżka przez większość wczesnego życia Dorothea.
Dorothea (1802-1887) urodziła się w małym miasteczku Hampden w stanie Maine. Jej dzieciństwo nie było szczęśliwym czasem i pozostawiło trwałe blizny na jej zdrowiu psychicznym i fizycznym. Nie ma żadnych dowodów na fizyczne znęcanie się nad nią przez rodziców Dorotheas, choć uważa się, że jej ojciec był nadużywającym alkoholikiem., Religia Metodystyczna w tym czasie uważała, że kara cielesna jest szczerym obowiązkiem religijnym jej członków; było to całkowicie przeciwne purytańskim naukom, które Józef otrzymał jako dziecko.
w wieku dziesięciu lat Dorothea uciekła i zamieszkała z babcią w Bostonie. Babcia Dix, która była surową dyscypliną, zgodziła się ją kształcić i szkolić. Dziewczyna była gorliwym czytelnikiem i niezwykle szybkim uczniem. Piła całą dostępną jej wiedzę, gdyż na osiedlu Dix była do jej dyspozycji biblioteka., Ojciec Dorothea nauczył ją czytać i pisać w młodym wieku. Nie mając formalnego wykształcenia ani instrukcji w sprawach etykiety, Dorothea nie pasowała do Bostońskiego społeczeństwa. Była niezręczna, nieśmiała i ubrana głównie w majtki. Babcia Dix wysłała Dorotheę, aby zamieszkała z siostrzenicą w Worcester, aby zaszczepiła odpowiedzialność i pomogła Dorothei przygotować się do oczekiwanej dorosłej roli matki i żony. Bracia Dorothea zostali z tą siostrzenicą jakiś czas wcześniej i Dorothea znów mogła przejąć rolę rodzica.,
Dorothea jako sposób na trzymanie się z dala od kręgów społecznych, w których czuła się niekomfortowo, sformułowała plan działania. W wieku czternastu lat otworzyła szkołę dla małych dzieci, w której uczyła. Jej uczniowie musieli odłożyć „dziecinne rzeczy”, a jej bracia uczęszczali do szkoły, w której byli wzorowymi uczniami.
w wieku dziewiętnastu lat Dix przeprowadził się z powrotem do Bostonu. Kontynuowała naukę i rozpoczęła formalną szkołę dla starszych dzieci w domku na posesji babć., Szkoła została nazwana „The Hope” i służyła biednym dzieciom z Bostonu, których rodziców nie było stać na formalną edukację. W tym czasie Dorothea napisała swoją pierwszą książkę, rozmowy o rzeczach wspólnych. Ta encyklopedia dla dzieci była dość popularna i sprzedała się w wielu egzemplarzach.
Niestety, Dorothea została zmuszona do zamknięcia szkoły w 1826 roku z powodu problemów zdrowotnych, które później zaczęły się powtarzać. W okresie rekonwalescencji (1827-1829) Dorothea napisała jeszcze cztery książki, w tym hymny dla dzieci i Amerykańskie Opowieści moralne dla młodzieży.,
w 1830 roku otrzymała propozycję towarzyszenia Wielebnemu Williamowi Ellery Channingowi i jego rodzinie w podróży na Wyspy Dziewicze jako ich wychowawczyni i guwernantka. Podróż miała na celu powrót do zdrowia pani Channing. Jednak Dorothea zachorowała i po wyzdrowieniu spędzała czas z dziećmi na zwiedzaniu plaż i lokalnego życia roślinnego. W 1831 roku wróciła do Bostonu i otworzyła kolejną szkołę na terenie posiadłości swoich babć.
w wieku trzydziestu czterech lat, opiekując się chorą babcią i ucząc, Dix bardzo zachorowała., Choć ówczesni lekarze nie mieli diagnozy ani lekarstwa na jej stan, obecnie wiadomo, że Dorothea cierpiała na gruźlicę. Za radą swojego lekarza Dorothea została zmuszona do rzucenia nauczania i wzięcia długiego urlopu. Udała się do Anglii, aby odpocząć i wyzdrowieć. Wielebny Channing przekazał Dixowi list wstępny do jego przyjaciół, Williama i Elżbiety Rathbone III w Anglii. Uważa się, że Rathbones przyjęli ją jako część swojej rodziny i, w ciągu półtora roku, pielęgnowali ją z powrotem do zdrowia., To właśnie w tym kochającym domu Dorothea nauczyła się, jak to jest mieć rodzinę; rozkoszowała się akceptacją i miłością, którą znalazła.
po wyzdrowieniu z choroby Dorothea odwiedziła najbardziej zaawansowany Szpital psychiatryczny w Anglii, York Retreat (zbudowany przez Williama Tuke ' a w 1796 roku). To tutaj Dix znalazł zasady leczenia, które później wpłyną na jej ruch w Ameryce. Dorothea była świadkiem opieki nad obłąkanymi z godnością i szacunkiem (Herstek 2001)., Idea, że można by w pełni wyzdrowieć, gdyby chorzy psychicznie byli traktowani i opiekowali się nimi ze współczuciem, była zasadą, której Dix nigdy nie zapomniała i nie poruszyła każdego aspektu swojej pracy.
w 1837 roku, gdy Dorothea była w Anglii odpoczywając i dochodząc do siebie, zmarła zarówno jej babcia, jak i matka. Dwa lata później, po powrocie do Stanów Zjednoczonych, odkryła, że jej babcia zostawiła jej spadek. Dorothea podróżowała i wykonywała warunki babci dixs will. Odwiedziła odległych krewnych i rozproszyła resztę pieniędzy zgodnie z warunkami Testamentu., Dziedzictwo Doroty, wraz z tantiemami z jej książek, utrzymało ją przez resztę życia.
nowy rozdział zmaterializował się w życiu Dixsa w formie zaproszenia do nauczania szkółki niedzielnej dla dwudziestu osadzonych w więzieniu East Cambridge w marcu 1841 roku. Zaproszenie przyszło od Johna Nicholsa, studenta Harvardu Divinity i rozpoczął drugą karierę, która trwała dziesięciolecia. Dorothea odbyła wycieczkę po więzieniu.to, co odkryła, zmieniło jej spojrzenie na życie na zawsze., Widziała chorych psychicznie przebywających w okropnych warunkach, bez ciepła, bez światła, ubrań, mebli i bez sanitariatów. Chorzy psychicznie byli przetrzymywani z przestępcami, niezależnie od ich wieku i płci. Dorothea była zbulwersowana warunkami i leczeniem chorych psychicznie i rozpoczęła poszukiwania.
zwiedziła wszystkie placówki w Massachusetts i udokumentowała warunki i leczenie chorych psychicznie. To, co znalazła w więzieniu East Cambridge, nie miało być wyjątkiem, ale normą., Podczas tej trasy powiedziano jej, że chorzy psychicznie nie potrzebują ciepła, ponieważ nie byli w stanie poczuć ekstremalnych temperatur. Więzienia, więzienia, przytułki i domy prywatne były wśród obiektów, które zwiedziła, trwając prawie dwa lata.
Kiedy Dix został ukończony, sporządziła szczegółowy raport i przedstawiła go legislaturze w styczniu 1843 roku. Sprawozdanie to skutecznie wzbudziło zainteresowanie, choć zostało źle przyjęte przez ludzi, którzy kierowali instytucjami. Wkrótce ruch oporu upadł, a jej ustalenia zostały potwierdzone., Projekt ustawy o narażonych warunkach przeszedł bardzo szybko ze względu na jej związki z wpływowymi politykami w Massachusetts. Szpital Psychiatryczny w Worcester miał zostać powiększony.
Dix szybko przeniosła się do Nowego Jorku, a następnie do Rhode Island, aby kontynuować pracę na rzecz chorych psychicznie. W 1845 roku wystąpiła do legislatur w New Jersey i Pensylwanii. Zamieszkała w Alabamie, Luizjanie, Georgii, Karolinie Południowej, Missisipi i Arkansas.,
jednak jej ambicje nie ograniczały się do rządów stanowych-w 1848 roku Dix przedłożyła Kongresowi projekt ustawy, który zakładał, że pięć milionów akrów zostanie przeznaczonych na budowę zakładów psychiatrycznych w celu opieki nad chorymi. W 1851 r. ustawa przeszła przez Senat, ale nie znalazła się w Izbie. Przez następne trzy lata ustawa była uchwalana tam i z powrotem. Ostatecznie, w 1854 roku, przeszedł zarówno Senat i Izba, ale prezydent Franklin Pierce zawetował ustawę., Prezydent Millard Fillmore był zwolennikiem Dorothea Dix i, w 1852, podpisał zarządzenie wykonawcze, aby rozpocząć budowę szpitala, który byłby korzystny dla Weteranów Armii i Marynarki Wojennej (Herstek 2001).
w rozpaczliwej potrzebie odpoczynku Dorothea ponownie wyjechała do Anglii. Została w domu swoich przyjaciół, Rathbones. Stamtąd, w 1855 roku, podróżowała do Szkocji i Wysp Normandzkich, a następne trzy lata spędziła na tournée po Włoszech, Rzymie, Grecji, Turcji, Australii, Węgrzech, Niemczech, Rosji i Skandynawii.,
Po powrocie do Ameryki Dorothea podróżowała do Teksasu i innych części południa, aby kontynuować swoją pracę. Następnie rozpoczęła się wojna domowa i zgłosiła się jako pielęgniarka do wojska. W 1861 r. został mianowany superintendentem pielęgniarek wojskowych. Na tym stanowisku pozostał do 1866 roku. Następnie spędził pół roku pomagając rodzinom odnaleźć zaginionych mężczyzn, którzy służyli w wojnie. W 1867 powróciła do pracy w szpitalach, lobbując za pieniędzmi na odbudowę tych, które zostały zniszczone.,
w końcu kariera Dixsa trwała czterdzieści lat i zmotywowała legislatury w czternastu Stanach do uchwalenia ustaw dotyczących humanitarnego traktowania chorych psychicznie. Jej praca dotyczyła Stanów Massachusetts, Rhode Island, Nowy Jork, New Jersey, Pensylwania, Indiana, Illinois, Kentucky, Missouri, Tennessee, Missisipi, Luizjana, Karolina Północna i Maryland. Dorothea wezwała również ustawodawców w tych stanach do stworzenia szpitali dla chorych psychicznie. Jej starania nie pozostały niezauważone-w ich wyniku wybudowano 32 szpitale.,
jej zdrowie zaczęło słabnąć w 1881 roku w wieku siedemdziesięciu dziewięciu lat, podczas kolejnej podróży po południu. Przybywając do Trenton, zgłosiła się do szpitala Stanowego, w którym pomogła znaleźć. To tutaj Dorothea miała przeżyć resztę swojego niezwykłego życia. Zmarła w wieku 85 lat w 1887 roku.
Dorothea Dix była pionierską siłą w ruchu reformującym leczenie chorych psychicznie w Ameryce. Wzorowała się na przykładach i Zasadach swoich współczesnych w Anglii, Williama Rathbone 'a III i Williama Tuke' a., Jej towarzysze Amerykańscy działacze poszli jej śladem. W celu wspierania chorych psychicznie, Dix zainicjował szeroko zakrojone zmiany legislacyjne i praktyki instytucjonalne w Stanach Zjednoczonych. Ponadto miała wpływ na budowę szpitali i szkolenie personelu instytucji.
życie Dixsa jest świadectwem zaangażowania na rzecz ubogich i niechcianych w społeczeństwie. Część swojego życia poświęciła edukacji biednych dzieci, które nie mogły sobie pozwolić na formalne kształcenie. Następnie spędziła resztę życia, niemal samodzielnie, reformując leczenie chorych psychicznie., Nie otrzymała wielkiego bogactwa za te zobowiązania, ale wykorzystała dostępne jej zasoby i powiązania polityczne, aby zmienić sytuację potrzebujących. W rzeczywistości ostatnie pięćdziesiąt lat życia spędziła, często, w kwartałach szpitali, które założyła.
Jako autorka rzadko umieszczała swoje nazwisko na swoich pismach. Nawet na emeryturze nie chciała mówić o swoich kontrybucjach jako aktywistka i filantropka.,
Przykład jej poparcia i aktywizmu zmienił ewolucję sektora rządowego i non-profit, w odniesieniu do polityki i opieki nad chorymi psychicznie. Niezliczone szpitale (zarówno dla zysku, jak i non-profit) i grupy wsparcia powstały z uznania Dixs i oświecenia opinii publicznej o leczeniu i potrzebach chorych psychicznie., Wykorzystała swoje więzy polityczne, reputację, środki finansowe i wszelkie środki, które przyszły jej na drogę do dalszego ruchu.
Edukacja dla wszystkich jest zasadą (popularną dziś, ale nie w dixs day), na której opiera się nowoczesny amerykański system edukacji publicznej.,
praca Dorothea Dixs ujawnianie i forsowanie zmian legislacyjnych w warunkach, w jakich przebywali i leczeni psychicznie chorzy doprowadziły do fenomenalnych reform. Więzienia (lub więzienia) i przytułki, w których osoby cierpiące na choroby psychiczne były trzymane obok przestępców lub ubogich, ustępowały wyłącznie specjalnie przeznaczonym placówkom. Prace Dixs zaowocowały założeniem trzydziestu dwóch szpitali psychiatrycznych lub zakładów psychiatrycznych dedykowanych specjalnie opiece nad chorymi psychicznie. (Zobacz też,)
ważne osoby związane z tematem
Elizabeth Cady Stanton była bliską przyjaciółką Anthonys i współpracowniczką sufrażystek i abolicjonistek. Stanton stwierdził: „dostarczył faktów i statystyk, ja filozofię i retorykę, i razem przedstawiliśmy argumenty, które przetrwały niezachwiane przez burze długich lat „(Kowalski 2000).
powiązane organizacje non-profit
Samuel Gridley Howe (1801-1876) był abolicjonistą, pedagogiem i reformatorem., Założył szkołę dla niewidomych w Bostonie i „usilnie lobbował Kongres w celu uchwalenia przepisów, aby zapewnić większą pomoc dla edukacji niewidomych, głuchych i umysłowo chorych” (Spartacus Educational 2002).
William Ellery Channing był Unitariańskim wielebnym, który przedstawił Dixowi Rathbones.
William Rathbone III był aktywnym Kwakrem, który zabrał Dorotheę Dix do swojego domu i, z pomocą żony, pielęgnował ją z powrotem do zdrowia (RootsWeb 2002).,
William Tuke ' S York Retreat był jedną z pierwszych instytucji psychiatrycznych, która zapewniała zadania na świeżym powietrzu, dobre odżywianie i humanitarne leczenie zamiast stosowania mechanicznych ograniczeń i ograniczeń dla osób chorych psychicznie (Street 1994).
powiązane organizacje non-profit
Dorothea Dix Hospital: znajduje się w Raleigh w Karolinie Północnej, ten szpital był jednym z wielu założonych przez Dix za jej życia. Budowa pierwszego budynku rozpoczęła się w maju 1850 roku. 22 lutego 1856 roku przyjęto pierwszego pacjenta. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz www.dhhs.state.nc.us/mhddsas/DIX/,
powiązane strony
strona internetowa szpitala Dorothea Dix zawiera biografię Dix oraz historię powstawania i rozwoju szpitali, a także informacje o bieżących usługach szpitali (www.dhhs.state.nc.us/mhddsas/DIX/).
Shotguns Home Of The American Civil War (www.civilwarhome.com) zawiera biografie związane z wojną secesyjną, a także pisma z tego czasu i informacje o bitwach, armiach, Konfederacji, dostępnej medycynie i innych stronach internetowych.,
Bibliografia
Brown, Thomas. Dorothea Dix: Reformatorka Nowej Anglii.
Kobiety, Które Kształtowały Historię. [2010-03-09 19: 46]
Głos dla szalonych: życie Dorothea Dix. [2010-09-09 19: 45] ISBN: 0029123992
Herstek, Amy Paulson. Dorothea Dix: Krzyżowiec dla chorych psychicznie. New Jersey: Enslow Publishers, 2001. ISBN: 0766012581,
Lightner David. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego. Carbondale, IL: Southern Illinois University Press, 1999. ISBN: 0809321637
Dorothea Lynde Dix. [2010-09-09 19: 59]
Hearts Work: Civil War bohaterka i Mistrzyni Psychicznie Chorych, Dorothea Lynde Dix. 1991: Paragon House, 1991. 1557784191
, Chronologia ważnych wydarzeń w psychologii amerykańskiej. Warszawa: American Psychological Association, 1994.
Stranger and Traveler: The Story of Dorothea Dix American Reformer. Boston: Little, Brown and Company, 1975.
artykuł został opracowany przez studenta odbywającego kurs filantropijny na Grand Valley State University. Jest oferowany przez Learning To Give i Grand Valley State University.