Marzec/Kwiecień 2007
the Top 5 Social Justice Issues Facing Social Workers Today
Vol. 7 No. 2 P. 24
Uwaga wydawcy: w ramach Krajowego miesiąca zawodowej pracy socjalnej przeprowadziliśmy nieformalne badanie wśród niektórych naszych doradców i współpracowników na temat tego, co uważają za pięć najważniejszych problemów sprawiedliwości społecznej, z którymi borykają się dziś pracownicy socjalni. Odpowiedzi było wiele, ale problemy, które następowały, to te, które pojawiały się najczęściej na listach., Poprosiliśmy poszczególnych pracowników socjalnych, aby napisali esej na temat każdego problemu. Przeczytaj te Eseje o wyzwaniach, które respondenci naszej ankiety uważali za najpoważniejsze, przed którymi stoi dziś społeczeństwo i porównaj je z własną listą.
Celebrating Diversity
By Lorraine Gutiérrez, PhD, LMSW
nasze zaangażowanie w sprawiedliwość społeczną i antyopresyjną pracę sprowadziło mnie do pracy społecznej i trzyma mnie tutaj. Dorastając pod koniec lat 60. i na początku lat 70., siła ludzi do transformacji społeczeństwa i pracy na rzecz większej równości płci, rasowej i etnicznej była jasna., Podczas moich lat studiów licencjackich, dowiedziałem się, że pracownicy socjalni aktywni w ruchu postępowym byli na czele polityk, które zmniejszyły godziny pracy, ograniczyły pracę dzieci i stworzyły Kliniki Zdrowia Publicznego w celu poprawy warunków dla rodzin o niskich dochodach. Te modele, w jaki sposób możemy zmienić nasze społeczeństwo, ukształtowały moje zaangażowanie w organizacje, aby położyć kres przemocy wobec kobiet i pracować na rzecz wzmocnienia pozycji różnych grup.
moja droga jako pracownika socjalnego nie jest wyjątkowa. Bez względu na otoczenie wszyscy pracownicy socjalni są zaangażowani w pracę związaną z uciskiem i niesprawiedliwością społeczną., Jesteśmy bardziej świadomi niż większość ludzi wyzwań, przed którymi stoją dzieci i rodziny żyjące w ubóstwie, nieadekwatności naszej „siatki bezpieczeństwa” usług ludzkich, nieproporcjonalnego uwięzienia kolorowych mężczyzn oraz wyzwań, z jakimi borykają się osoby niepełnosprawne. Wykonujemy tę pracę, żyjąc i pracując w społeczeństwie, w którym grupy zmobilizowały się do ograniczenia lub wyeliminowania istniejących praw, takich jak publiczna Edukacja imigrantów i dzieci imigrantów, krajowe Partnerstwa dla gejów i lesbijek oraz dostęp do opieki zdrowotnej dla nastolatków., Przetrwanie i rozwój jako pracownik socjalny wymaga od nas prawdziwego uznania dla ludzkiej różnorodności i zrozumienia, w jaki sposób tożsamości społeczne wpływają na dostęp do zasobów.
w całej naszej historii pracownicy socjalni byli agentami zarówno wyzwolenia, jak i ucisku. W tej samej epoce, w której zakładaliśmy osady społeczne, braliśmy udział w osadzaniu dzieci rdzennych Amerykanów w szkołach z internatem. Podczas gdy byliśmy aktywnie zaangażowani w tworzenie ustawy o zabezpieczeniu społecznym, uczestniczyliśmy w deportacji meksykańskich rodzin amerykańskich, które były ” zarzutami publicznymi.,”Podczas gdy uczestniczyliśmy w ruchach Praw Obywatelskich w latach 50. i 60., skierowaliśmy wiele kolorowych kobiet do lekarzy, którzy wysterylizowali je wbrew ich wiedzy. Nasze podejście do różnorodności w naszych społecznościach będzie miało wpływ na to, czy pracujemy na rzecz wykluczenia społecznego czy Włączenia Społecznego. Czy będziemy pracować nad odrzuceniem, tolerancją, akceptacją lub celebracją różnych grup, które tworzą nasze wspólnoty?
Jeśli mamy działać na rzecz sprawiedliwości społecznej, musimy zaangażować się w pracę polegającą na celebrowaniu różnicy i różnorodności., Używam słowa świętować w oparciu o jego oryginalne znaczenie, które odnosi się do honoru, szacunku lub uznania. Musimy wyjść poza tolerancję lub akceptację tych, którzy różnią się od nas samych, do pozycji pokory kulturowej, która wymaga od nas kwestionowania własnego pochodzenia i doświadczeń, aby współpracować z innymi. Pracując z tej perspektywy, my, jako pracownicy socjalni, musimy być zaangażowani w ciągłą samoocenę i świadomość tego, w jaki sposób różnice w sile wpływają na naszą zdolność do bycia naprawdę pomocnymi. Proces ten jest istotnym elementem pracy nad sprawiedliwością społeczną.,
celebrowanie różnorodności oznacza pracę jako sojusznik i wspieranie grup marginalizowanych i uciskanych. Jesteśmy sprzymierzeńcami innych, kiedy możemy rozpoznać i wykorzystać źródła naszego przywileju, aby rozwijać prawa tych, którzy nie dzielą naszej tożsamości lub pochodzenia. Musimy zadać sobie pytanie, w jaki sposób możemy wykorzystać posiadaną przez nas wiedzę o niesprawiedliwych praktykach wobec jednostek i grup społecznych, aby pracować nad zmianami w celu poprawy ich sytuacji., Nasza wiedza i doświadczenie mogą być wykorzystane do łączenia się z innymi i tworzenia nowych ruchów w celu zmniejszenia ubóstwa, poprawy dostępu do opieki zdrowotnej, wspierania rodzin i wyeliminowania dyskryminacji na podstawie naszej tożsamości społecznej.
Stany Zjednoczone stają się coraz bardziej wielorasowym, wielokulturowym i wieloetnicznym społeczeństwem. Jednocześnie nie poprawiły się warunki nierówności ekonomicznych ze względu na płeć i rasę. Te trendy w treści i strukturze społeczeństwa stanowią wyzwanie dla naszego zawodu, aby ocenić, w jaki sposób radzimy sobie z tymi zmianami demograficznymi., Naszym obowiązkiem jako pracowników socjalnych jest strategiczne wykorzystanie naszej pozycji i przywilejów do pracy na rzecz większej równości. Nie ma innego wyboru etycznego.
— – Lorraine Gutiérrez, PhD, LMSW, jest profesorem i dyrektorem wspólnego interdyscyplinarnego programu doktoranckiego w dziedzinie pracy społecznej i nauk społecznych na Uniwersytecie Michigan. Ma ponad 25-letnie doświadczenie jako pracownik socjalny i wychowawca w społecznościach wieloetnicznych.
opieka nad dziećmi
Judith M. Schagrin, LCSW-C
sprawiedliwość społeczna oznacza, że wszyscy obywatele mają takie same prawa i usługi., Jestem głęboko zaniepokojony, że nadal zawodzimy dzieci, które są maltretowane, zaniedbane i po prostu niechciane. Dzieci zastępcze, które polegają na hojności społeczeństwa dla ich istnienia, są w dużej mierze niewidoczne. Ponieważ są to dzieci, nie finansują żadnych kampanii politycznych, nie lobbują żadnych wybranych przedstawicieli, aby mogli być wysłuchani, ani nie organizują żadnych marszów, aby opowiadać się za lepszymi usługami. Nie mają głosu, jeśli nie mówimy za nich.
nie chodzi o to, że nie próbowaliśmy zorganizować funkcjonalnego systemu opieki nad dziećmi., Od początku naszego współczesnego systemu opieki zastępczej w połowie 1880 roku, kiedy Charles Loring Brace rozpoczął ruch Orphan Train, aby przesiedlić osierocone dzieci z Nowego Jorku do stanów na Środkowym Zachodzie i poza nim, było wiele wysiłków, aby to zrobić dobrze. Planowaliśmy strategicznie, sprywatyzowaliśmy, przekształcaliśmy systemy, myśleliśmy nieszablonowo, byliśmy odpowiedzialni, skomputeryzowaliśmy, owijaliśmy wokół siebie i robiliśmy więcej za mniej. Ale jako priorytet narodowy, narodowy system opieki nad dziećmi jest prawie po myśli., Bez okazjonalnej sensacyjnej śmierci dziecka, podejrzewam, że te rodziny znikną z radaru. Niestety, historia, którą często muszą opowiedzieć, nie jest ładna, ujawniając niepokojące podbrzusze naszego społeczeństwa. Niektórzy wolą trzymać te obrazy z dala, znajdując komfort w zaprzeczeniu.
chociaż jesteśmy krajem ludzi, którzy wyznają miłość swoim dzieciom, w 2004 roku odnotowano 3 miliony przypadków maltretowania dzieci. Eksperci uważają, że stanowi to tylko jedną trzecią rzeczywistych incydentów. Znaleziono ponad 800 000 raportów wskazujących na wskaźnik 2,9 na 1000 dzieci., To nic dziwnego, biorąc pod uwagę, jak stanowczo bronimy naszego prawa do fizycznej dyscypliny naszych dzieci. Tak długo, jak żadne obrażenia wynik, rodzice mogą uderzyć swoje dzieci bezkarnie.
codziennie z powodu maltretowania umiera czworo dzieci, liczba w dużej mierze zaniżona. Zaniedbanie, często związane z ubóstwem, prowadzi do nieco większej liczby zgonów dzieci rocznie niż znęcanie się. Według spisu z 2005 roku 17,6% dzieci poniżej 18 roku życia żyje w ubóstwie; federalny poziom ubóstwa wynosi 20 000 dolarów rocznie dla czteroosobowej rodziny., Spośród dzieci w gospodarstwach domowych z głową kobiety, aż 42% żyje poniżej granicy ubóstwa.
Zamrożenie trwało trzy długie lata, pozostawiając potrzeby dzieci pomijane i ignorowane. Jesteśmy bogatym krajem nie tylko pieniędzmi, ale talentem i mózgiem. Z pewnością uda nam się stworzyć i wesprzeć najwyższej klasy system opieki nad dziećmi? Co trzeba zrobić, aby potrzeby naszych dzieci przyciągnęły uwagę opinii publicznej z takim samym zapałem, jak słonie naszego zoo?,
jeśli chodzi o rozwiązania, stwórzmy publiczną wolę, aby robić to lepiej. Przywróćmy konferencję dla dzieci w Białym Domu-wykolejoną przez prezydenta Reagana w 1980 roku – i zgromadźmy krajowych ekspertów z całego kraju. Lobbowanie za udzielaniem kredytów pracownikom socjalnym, którzy chcą specjalizować się w opiece nad dziećmi. Powiększ sferę wpływów dla pracowników socjalnych, kandydując na urząd lokalny, stanowy lub federalny – lub wybierając kolegę.
nasze dzieci mają tylko garść lat, tylko krótki okres, aby zbudować fundament produktywnej i satysfakcjonującej dorosłości., Nadszedł czas, aby to zrobić dobrze—dzieci nie mogą czekać.
— – W 2004 roku został wybrany pracownikiem socjalnym roku przez Krajowe Stowarzyszenie Pracowników Socjalnych.
reforma służby zdrowia
Autor: Libby Gordon, MSW
mieszkam w najzdrowszym państwie w kraju. Jest to według Amerykańskiego rankingu zdrowia, wydawanego corocznie przez UnitedHealth Group., Muszę przyznać, że czułem się całkiem dobrze o tym, jak podróżował do iz siłowni, zjadł mój jogurt i warzywa, i wziął schody w pracy. To błogie zaprzeczanie trwało cały jeden dzień. Następnego dnia, uczestnicząc w spotkaniu grupy zadaniowej ds. dysproporcji zdrowotnych, zostałem przywrócony do rzeczywistości: możesz żyć w najzdrowszym stanie w kraju i nadal być otoczony desperacką potrzebą. Żadne oświadczenie nie doprowadziło tego domu tak skutecznie, jak afroamerykański pracownik zdrowia publicznego, który wstał i ogłosił :” mój kod pocztowy umiera. Dlaczego w tak dużym narodzie mój kod pocztowy umiera?”
Dlaczego jest 46.,6 milionów ludzi bez ubezpieczenia zdrowotnego (383 tys. w moim zdrowym stanie)? Dlaczego znika ubezpieczenie zdrowotne sponsorowane przez pracownika? Dlaczego liczba nieubezpieczonych Afroamerykanów, Latynosów i imigrantów jest tak nieproporcjonalna do liczby osób rasy kaukaskiej? Dlaczego liczba nieubezpieczonych dzieci—8,3 mln—znowu rośnie, skoro od 1998 r. systematycznie spada? I dlaczego więcej ludzi nie jest tak oburzonych jak pracownik służby zdrowia, który popsuł mi bańkę zaprzeczania?
chociaż są to pytania bez prostych odpowiedzi, pracownicy socjalni mają tradycję dążenia do rozwiązań., Aby rozpocząć, musimy zrozumieć, kto jest najbardziej dotknięte rozbieżności w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego. Kaiser Commission on Medicaid and the nieubezpieczonych (KCMU) poinformował, że rodziny o dochodach 200% poniżej poziomu ubóstwa narażone są na największe ryzyko nieubezpieczenia. Wbrew opinii publicznej 81% nieubezpieczonych osób znajduje się jednak w rodzinach, w których pracuje co najmniej jedna osoba dorosła. Również na wysokim poziomie ryzyka nieubezpieczenia są mniejszości i imigranci. Według centrum budżetu i priorytetów politycznych (Cbpp), Afroamerykanie (19,6% nieubezpieczonych) i Latynosi (32.,7%) są znacznie bardziej narażone na brak ubezpieczenia niż osoby rasy kaukaskiej (11,3%). Tymczasem 43,6% imigrantów niecytyjskich jest bez ubezpieczenia. Wreszcie 8,3 mln dzieci (11,2%) jest obecnie nieubezpieczonych, a ich przyszłość wygląda ponuro. W roku podatkowym 2007, który rozpoczął się 1 października 2006, programy ubezpieczenia zdrowotnego dzieci-które są dotacje blok, a nie Programy uprawnienia-twarz federalnych niedoborów funduszy w 17 Stanach. Kwota ta wynosi około 800 milionów dolarów i równa się kosztowi pokrycia 530 000 dzieci o niskich dochodach.,
niedawna eskalacja liczby nieubezpieczonych osób jest w dużej mierze spowodowana ciągłym spadkiem ubezpieczeń sponsorowanych przez pracowników (ESI). Nawet jeśli pracodawcy oferują ubezpieczenia, pracowników często nie stać na wysokie składki. W ostatnim sprawozdaniu kcmu stwierdzono, że w latach 2001-2005 składki z tytułu ESI rosły nie mniej niż 9% rocznie. Tymczasem zarobki pracowników wzrosły tylko o 2,2% do 4%, co utrudnia dotrzymanie kroku płatnościom ubezpieczeniowym.
konsekwencje dla tych, których nie stać na ubezpieczenie zdrowotne lub których nie ma w ofercie ubezpieczenia zdrowotnego, zmieniają życie., KCMU okazało się, że są one mniej prawdopodobne, aby otrzymać opiekę prewencyjną, takich jak mammogramy, i są bardziej prawdopodobne, aby być hospitalizowany z powodu możliwych do uniknięcia warunków. Te błędne próby ograniczenia kosztów poprzez odmowę leczenia drobnych warunków często prowadzą do rozwoju problemów, które są zarówno droższe, jak i poważniejsze. Osoby bez ubezpieczenia mogą mieć problemy z płaceniem rachunków za leczenie—prawie jedna czwarta kontaktuje się z agencjami windykacyjnymi. Co najważniejsze, Instytut Medycyny szacuje, że 18 000 Amerykanów umiera przedwcześnie każdego roku z powodu braku ubezpieczenia zdrowotnego., Jeśli nieubezpieczeni uzyskaliby stałe ubezpieczenie zdrowotne, śmiertelność mogłaby zostać zmniejszona o 5% do 15%.
te nierówności nie są nieuniknione. Rozwiązania istnieją i mogą być tworzone z myślą zarówno o skuteczności, jak i ograniczaniu kosztów. Zasady mogą być realizowane w celu zlokalizowania i zapisania osób, które kwalifikują się do programów publicznych, podczas gdy uprawnienia do tych programów można również rozszerzyć, aby rzucić szerszą sieć. Składki z tytułu ESI mogą zostać obniżone, a pracodawcy zatrudniający określoną liczbę pracowników mogą być zobowiązani do płacenia określonego procentu wynagrodzenia z tytułu świadczeń zdrowotnych., Niedrogie plany ubezpieczenia zdrowotnego mogą być również udostępniane małym pracodawcom. Ubezpieczenie zdrowotne dzieci może stać się programem uprawniającym, zapewniającym ochronę każdemu, kto jest w potrzebie.
Są szanse, że niektóre z tych 18,000 ludzi, którzy zmarli przedwcześnie-mniejszości, biedni, dzieci-byli jej sąsiadami. Tak długo, jak niektóre kody pocztowe pozostają zagrożone, pracownicy socjalni mają misję: zobaczyć cały obraz, ten, który nie pokazuje rankingów, i wspierać potrzebujących., Być może kiedyś ranking zdrowia będzie powodem do świętowania wszystkich kodów pocztowych.
— Libby Gordon, MSW, ma doświadczenie w różnych dziedzinach opieki zdrowotnej. Wcześniej pracowała w jednostce opieki przejściowej, a obecnie jest menedżerem ds. obsługi pacjenta w Minnesota Chapter of the Leukemia and Lymphoma Society. Jest również pracownikiem socjalnym oddziału ratunkowego szpitala.
Ubóstwo i niesprawiedliwość ekonomiczna
Autor: Mimi Abramovitz, MSW, DSW
„prawdziwe współczucie to coś więcej niż rzucanie monetą żebrakowi. Okazuje się, że budynek, który produkuje żebraków, wymaga restrukturyzacji.,”
— Martin Luther King, 4 kwietnia 1967, New York City1
Biblia mówi, że biedni zawsze będą z nami, ale nie mówi dlaczego. Od tego czasu niektórzy obserwatorzy obwiniają ofiarę, decydując się ukarać ” niezasłużonych „i zaoferować skromną siatkę bezpieczeństwa” zasłużonym ” biednym. Natomiast pracownicy socjalni uważają, że ubóstwo ma wiele złożonych przyczyn, w tym niskie płace, brak pracy, rasizm, seksizm i inne siły poza kontrolą jednostki. Opowiadamy się za pomaganiem, a nie karaniem ludzi i zmianą, a nie ochroną problematycznego status quo.,
jednak przez ostatnie 30 lat walka z ubóstwem i niesprawiedliwością była pod górkę. Istotnie, poważne dyslokacje gospodarcze i polityka publiczna obwiniająca o ofiary odcisnęły piętno na zdolności trzech tradycyjnych źródeł dochodu-małżeństwa, rynków i państwa – do ochrony ludzi przed ubóstwem, nawet gdy ciężko pracują i przestrzegają zasad.2 zamiast tłumić ciosy zwiotczałej gospodarki, jak kiedyś, dzisiejsi przywódcy konfrontują się ze stagnacją płac i powolnym wzrostem zatrudnienia z obniżkami podatków dla bogatych, cięciami wydatków dla biednych i wojną w Iraku., Wyniki obejmują rosnące wskaźniki ubóstwa, trudności i problemów społecznych—wszystkie z nich należą do domeny pracy społecznej.
rosnąca bieda
w 2005 r. 12,6% populacji (czyli 37 mln osób) było biednych—w porównaniu z dotychczasowym niskim poziomem 11,3% w 2000 r.i wyższym niż w 1979 r. 3 nawet wyższe wskaźniki Afroamerykanów (24,9%) i Latynosów (21,8%), a niższe wskaźniki rasy kaukaskiej (8,3%) wzrosły powyżej ich wszechczasów 2000.4 tymczasem amerykański sen—obietnica, że praca się opłaca—wyblakł dla klasy robotniczej i średniej. W 2004 roku 7.,8 milionów osób w wieku 16 lat lub starszych spędziło co najmniej 27 tygodni pracując lub szukając pracy, ale zarabiało poniżej poziomu ubóstwa w firmach, które zapewniały niewiele podstawowych świadczeń, takich jak Opieka zdrowotna lub urlop wychowawczy. Ponad 58% tych „pracujących biednych” kobiet i mężczyzn pracowało w pełnym wymiarze godzin, a 90% pracowało w pewnym czasie w ciągu roku-dwa razy więcej Afroamerykanów i Latynosów niż osób rasy kaukaskiej.5 dzięki obniżkom podatków i dobrobycie przedsiębiorstw nierówności osiągnęły również nowe szczyty. W 2005 roku 20% gospodarstw domowych stanowiło rekordowe 50,4% dochodu narodowego, w porównaniu z 49,8% w 2000 roku i 43.,2% w 1970. Natomiast udział najniższej piątki spadł z 4,4% w 1970 r. do 3,6% w 2000 r. do 3,4% w 2005 r. 6
narastające trudności
ubóstwo z kolei odbija się na życiu ludzi. W 2004 r. 40% ubogich i 14% rodzin nieposiadających domów borykało się z brakiem bezpieczeństwa żywnościowego, zdrowia lub mieszkaniowego, znacznie więcej rodzin o kolorze skóry niż rodzin kaukaskich.7 z czasem sytuacja uległa pogorszeniu. W latach 1987-2005 liczba osób pozbawionych bezpieczeństwa żywnościowego wzrosła z 31 do 35 milionów, A osób bez ubezpieczenia zdrowotnego wzrosła z 31 do 46.,5 mln, podczas gdy liczba gospodarstw domowych płacących więcej niż 30% swoich dochodów za czynsz wzrosła z 31% (1978) do 49% (2005).8-10 straty te zostały dodatkowo spotęgowane przez brak inwestycji społecznych w społeczności o niskich dochodach, narażające ludzi na: rozpadającą się infrastrukturę sąsiedztwa (np. opuszczone mieszkania, biedne szkoły, brak usług, bezrobocie); przemoc interpersonalną (np. bicie, gwałt, wykorzystywanie dzieci); oraz przemoc społeczną (np. bójki gangów, strzelaniny, inwigilacja, brutalność policji, seksizm i rasizm).,
problemy społeczne
pracownicy socjalni wiedzą z pierwszej ręki, że osoby zmagające się z chroniczną deprywacją i/lub trudnymi warunkami życia często czują się niebezpieczne, niepewne i bezsilne. Wiemy również, że ludzie radzą sobie z desperackim stanem, wyrządzając sobie krzywdę (np. samoleczenie, rzucenie szkoły, niebezpieczny seks, nieskuteczne rodzicielstwo, niezdolność do pracy, brak opieki nad sobą i samobójstwo) i/lub innych (np. przestępstwo, napaść, pobicie, gwałt, zabójstwo)., Pracownicy socjalni mają know-how i zawodowy obowiązek pomagania ludziom cofnąć negatywne radzenie sobie i promować pozytywne radzenie sobie—zarówno samo-rzecznictwo (np. szukanie potrzebnej pomocy społecznej, zdrowotnej i finansowej) lub rzecznictwo społeczne (np. Aktywizm społeczny).
biorąc pod uwagę położenie pracy socjalnej między Klientem a społeczeństwem, możemy albo zostawić rozwiązanie problemu ubóstwa ekonomistom, albo przyłączyć się do walki o sprawiedliwość ekonomiczną., Rosnący konsensus utrzymuje, że narażenie na trudności gospodarcze i niekorzystne warunki często poprzedza powstawanie problemów indywidualnych i społecznych, a nie odwrotnie, jak wcześniej zakładano.11 wniosek ten przekłada się na mandat na rzecz zapobiegania i zmian społecznych. Niektórzy obawiają się, że uczynienie zmiany indywidualnej i społecznej fundamentalną częścią naszej pracy upolitycznia wcześniej obiektywny i niepolityczny zawód., Jednak sama argumentacja za neutralnością staje się postawą polityczną—taką, która toleruje zaniedbania rządowe, kompromituje etykę naszego zawodu, a poza tym sprzyja status quo, pozwalając mu pozostać bezkonkurencyjnym. Ponieważ praca socjalna nie może uniknąć sytuacji politycznej, o wiele lepiej jest zająć się tymi kwestiami wprost, niż udawać, że nie istnieją. Środek, jeśli kiedykolwiek istniał, szybko się cofnął. Musimy zdecydować, po której stronie jesteśmy. W słowach Martina Luthera Kinga, Jr., ” nasze życie zaczyna się kończyć w dniu, w którym milczymy o rzeczach, które się liczą.,”12
— Mimi Abramovitz, MSW, DSW, jest profesorem Polityki Społecznej w Hunter College School of Social Work i Graduate Center, City University of New York. Jest autorką publikacji Regulation The Life Of Women: Social Welfare Policy From Colonial Times to the Present and Under Attack, Fighting Back: Women and Welfare in the United States oraz współautorką dynamiki Polityki Społecznej i podatków są problemem kobiety: Reframing The Debate. Obecnie pisze książkę na temat historii aktywizmu wśród ubogich i pracujących kobiet w Stanach Zjednoczonych od 1900 roku.
1., King, M. L. ” Beyond Vietnam-A Time To Break Silence.”Przemówienie wygłoszone 4 kwietnia 1967 na spotkaniu duchownych i świeckich w Riverside Church w Nowym Jorku. Pobrano stąd.
6. & Wskaźniki trudności wskazują na trudny sezon wakacyjny: reakcja polityki krajowej jest coraz gorsza. Centrum budżetu i priorytetów politycznych. 2007-02-16 19: 47
11. VeganVanguard.com Wsparcie Cytatów. Pobrano stąd.
tanie mieszkania
Fryderyka G., Reamer, PhD
niedawno uczestniczyłem w spotkaniu w siedzibie National Association of Social Workers' (NASW) w Waszyngtonie.biura NASW znajdują się rzut kamieniem od Kapitolu USA, jednego z najbardziej imponujących architektonicznie i symbolicznie ważnych budynków na świecie. Podczas spaceru przytłoczyła mnie majestat scenerii, ale niestety, jak na ironię, przytłoczyła mnie również liczba (pozornie) bezdomnych, których mijałem podczas spaceru z Kapitolu do NASW, mężczyzn i kobiet śpiących w biały dzień na betonowych płytach i ławkach parkowych., Zestawienie-kontrast pomiędzy okazałymi salami kongresowymi i surowymi dowodami ubóstwa Ameryki i kryzysu tanich mieszkań-było jednym z najbardziej oszałamiających, jakie kiedykolwiek spotkałem.
co zrozumiałe, pracownicy socjalni zaniepokojeni niedrogim mieszkaniem skupili się przede wszystkim na dokuczliwym problemie bezdomności, szczególnie wśród osób zmagających się z chorobami psychicznymi, uzależnieniami i uporczywym ubóstwem., Niepokojący problem bezdomności jest jednak jedynie objawem szerszego kryzysu tanich mieszkań, który ma głębokie konsekwencje dla klientów pracowników socjalnych.
koszty mieszkań są oszałamiające w wielu amerykańskich społecznościach. Narodowa Koalicja na rzecz bezdomnych podaje, że około 3,5 mln osób—w tym 1,35 mln dzieci—prawdopodobnie doświadczy bezdomności w danym roku., Według Joint Center for Housing Studies Uniwersytetu Harvarda, prawie jeden na trzy amerykańskie gospodarstwa domowe wydają obecnie ponad 30% dochodu na mieszkania, a więcej niż jeden na osiem wydać w górę 50%. Około 2,5 mln gospodarstw domowych żyje w zatłoczonych lub niewystarczających pod względem strukturalnym mieszkaniach.
ważne jest, aby pracownicy socjalni zrozumieli skalę i charakter kryzysu mieszkaniowego w tym kraju i jego konsekwencje dla praktyki. Główne przyczyny współczesnego kryzysu tanich mieszkań są złożone., Na popyt na mieszkania po przystępnych cenach wpływa wzrost ubóstwa i wzrost liczby gospodarstw domowych w USA. Oprócz zwykłego wzrostu liczby ludności, wzrost liczby osób potrzebujących mieszkania wynika również ze spadku liczby małżeństw i wzrostu średniego wieku, w którym ludzie po raz pierwszy się żenią, co opóźnia łączenie gospodarstw domowych.
, Malejące i wygasające federalne dotacje mieszkaniowe, Znikające zachęty podatkowe do inwestowania i budowy mieszkań o niskich dochodach, restrykcyjne i wyłączne praktyki zagospodarowania przestrzennego, Rozbiórka i porzucenie starszych zasobów mieszkaniowych i gentryfikacja łączą się w celu zmniejszenia liczby tanich mieszkań w wielu społecznościach. Zgodnie z jednym z najbardziej podstawowych praw ekonomii, rosnący popyt w połączeniu z malejącą podażą może prowadzić do wzrostu kosztów.,
aby być skutecznym rzecznikiem klientów i świadomym uczestnikiem polityki publicznej, pracownicy socjalni muszą mieć mocne pojęcie o możliwych rozwiązaniach. Pracownicy socjalni powinni dążyć do zachowania istniejącego zasobu tanich mieszkań, naciskając na programy, które rekultywują mieszkania o niskich i umiarkowanych dochodach i opowiadając się za zachowaniem istniejących dotacji na mieszkania o niskich i umiarkowanych dochodach.,
ponadto pracownicy socjalni powinni dążyć do rozszerzenia podaży tanich mieszkań poprzez zachęty podatkowe, które gwarantują subsydiowane kredyty hipoteczne dla budowniczych, postępowe i oświecone praktyki zagospodarowania przestrzennego, które promują „sprawiedliwy udział” rozwój tanich mieszkań we wspólnotach oraz tworzenie funduszy powierniczych zasilanych odnawialnym strumieniem dochodów (na przykład poprzez podatki od transferu nieruchomości, odsetki od rachunków powierniczych nieruchomości, odsetki od pożyczek rządowych i opłat deweloperskich).,
pracownicy socjalni mają trwałą tradycję troski o najbardziej podstawowe potrzeby jednostek, w tym mieszkania. Jednym z głównych znaków towarowych zawodu jest jego jednoczesna troska o indywidualne samopoczucie i związane z tym kwestie polityki publicznej. Oczywiście pracownicy socjalni muszą troszczyć się o podstawowe potrzeby mieszkaniowe i mieszkaniowe klientów indywidualnych. Jednocześnie jednak pracownicy socjalni muszą być aktywnie zaangażowani w rzecznictwo, debatę publiczną i kształtowanie polityki, które są tak istotne dla zapewnienia bezpiecznego i niedrogiego mieszkania., Inaczej byłoby odejściem od uświęconej czasem misji pracy społecznej.
— dr Frederic G. Reamer jest profesorem w School of Social Work, Rhode Island College. Pełnił funkcję komisarza Rhode Island Housing and Mortgage Finance Corporation (Państwowej Agencji finansów mieszkaniowych) oraz jako starszy doradca ds. polityki mieszkaniowej w biurze gubernatora stanu Rhode Island.