jego myśl
postać i myśl Sokratesa były silnie religijne, które nieustannie ujawniały się pomimo jego krytyki mitów greckich. Jego słowa i czyny w apologii, Crito, Phaedo I Sympozjum ujawniają głęboki szacunek dla ateńskich zwyczajów religijnych i szczery szacunek dla boskości (bogów). Rzeczywiście, był to boski głos, który Sokrates twierdził, że słyszy w sobie przy ważnych okazjach w swoim życiu., To nie był głos, który dał mu pozytywne instrukcje, ale zamiast tego ostrzegł go, gdy miał zejść z kursu. W jego obronie przed ateńskim Dworem opowiada historię swojego przyjaciela Chaerephona, który został opowiedziany przez wyrocznię Delficką (osobę uważaną za mądrą radę), że Sokrates był najmądrzejszym z ludzi. To stwierdzenie zdziwiło Sokratesa, mówi, ponieważ nikt nie był bardziej świadomy rozmiarów własnej ignorancji niż on sam, ale postanowił zobaczyć prawdę słów Boga., Po przesłuchaniu tych, którzy mieli reputację mądrości i którzy uważali się za mądrych, doszedł do wniosku, że on był mądrzejszy od nich, ponieważ mógł rozpoznać jego ignorancję, podczas gdy oni, którzy byli równie nieświadomi, uważali się za mądrych.
Sokrates słynął ze swojej metody argumentacji (systemu lub procesu używanego do kłótni lub debaty), a jego prace często przysparzały tylu wrogów, ile wielbicieli w Atenach. Przykład pochodzi z przeprosin. Meletus oskarżył Sokratesa o zepsucie młodzieży lub zrujnowanie jej moralności., Sokrates zaczyna od pytania, czy Meletus uważa poprawę młodości za ważną. On odpowiada, że robi, po czym Sokrates pyta, Kto jest w stanie poprawić młodych. Prawa, mówi Meletus, a Sokrates prosi go, aby wymienić osobę, która zna prawa. Meletus odpowiada, że obecni tam sędziowie znają prawa, po czym Sokrates pyta, czy wszyscy obecni są w stanie pouczać i doskonalić młodzież, czy tylko nieliczni mogą., Melet odpowiada, że wszyscy są zdolni do takiego zadania, co zmusza Meletusa do przyznania się, że inne grupy Ateńczyków, takie jak Senat i Zgromadzenie, a nawet wszyscy Ateńczycy są zdolni do nauczania i doskonalenia młodzieży. Wszyscy oprócz Sokratesa. Sokrates następnie rozpoczyna podobny zestaw pytań dotyczących nauczania i doskonalenia koni i innych zwierząt. Czy to prawda, że wszyscy ludzie są w stanie trenować konie, czy tylko ci ludzie ze specjalnymi kwalifikacjami i doświadczeniem?, Melet, zdając sobie sprawę z absurdu swojej pozycji, nie odpowiada, ale Sokrates odpowiada za niego i mówi, że jeśli nie troszczy się wystarczająco o młodzież ateńską, aby dać odpowiednią myśl, kto mógłby ich pouczać i ulepszać, nie ma prawa oskarżać Sokratesa o zepsucie ich.
Tak więc sokratyczna metoda argumentacji zaczyna się od zwykłych pytań, które prowadzą przeciwnika do przekonania, że pytający jest prosty, ale kończy się całkowitym odwróceniem., Tak więc jego główny wkład nie leży w budowie skomplikowanego systemu, ale w usuwaniu fałszywych powszechnych przekonań i w prowadzeniu ludzi do świadomości własnej ignorancji, z której pozycji mogą zacząć odkrywać prawdę. To było jego unikalne połączenie dialektycznych (mających do czynienia z wykorzystaniem logiki i rozumowania w argumentacji lub dyskusji) umiejętności i atrakcyjności magnetycznej dla młodzieży Aten, które dały jego przeciwnikom możliwość postawienia go przed sądem w 399 r. p. n. e.