Kiedy Wisconsin stało się stanem, osadnicy ze wschodnich Stanów Zjednoczonych (znani jako Yankees) zajęli się spożyciem alkoholu przez niemieckich imigrantów w niedzielę, a także rozpowszechnieniem alkoholizmu. Legislatura Wisconsin uchwaliła w 1849 roku ustawę, która zobowiązała sprzedawców alkoholi do ponoszenia kosztów poniesionych przez lokalne władze w celu wspierania alkoholików. Dziesięć lat później Państwo zakazało sprzedaży alkoholu w niedziele.
w 1872 roku, Regulacja alkoholu osiągnęła nowy poziom w stanie wraz z przejściem ustawy Grahama., Prawo to zakazywało pijaństwa i sprzedaży alkoholu nieletnim oraz wymagało od wszystkich sprzedawców alkoholu wystawienia kaucji w wysokości 2000 dolarów (ponad 30 000 dolarów w 2007 roku). Niemcy-Amerykanie walczyli z nowym prawem w sądach i przy urnie wyborczej. Mimo że przegrali w sądach, byli w stanie wybrać legislaturę przyjazną spożyciu alkoholu. W 1874 roku nowi prawodawcy uchwalili mniej restrykcyjne przepisy, które obniżyły obligację do 500 dolarów, pozwoliły na niedzielną sprzedaż alkoholu i stworzyły pewne bezpieczne przystanie dla sprzedawców alkoholi, aby uniknąć odpowiedzialności za alkoholików.,
spożycie alkoholu było zakazane w Wisconsin podczas prohibicji (1920-1933). Ale jeszcze przed końcem prohibicji, Wisconsin stworzyło work-arounds. W 1926 roku wyborcy zatwierdzili referendum zezwalające na produkcję piwa, jeśli nie jego konsumpcję. W 1929 roku państwo uchyliło prawo egzekwujące prohibicję. Senator z Wisconsin John J. Blaine sponsorował ustawę, która później stała się dwudziestą pierwszą poprawką do Konstytucji Stanów Zjednoczonych, kończącą prohibicję. Stan ten jako drugi ratyfikował poprawkę 25 kwietnia 1933 roku.