bądźmy szczerzy: dzieci czasami są do bani w byciu cierpliwym.
wiem, że mój tak.
Niestety, ich brak cierpliwości i samokontroli może stać się zaraźliwy również dla nas dorosłych. Przyznaję, że mam skłonność do pstrykania: „poczekaj chwilę!”kiedy moje dzieci krzyczą, bo za długo kroję ich winogrona.
i zanim się zorientuję, staje się to błędne koło—niecierpliwość moich dzieci sprawia, że jestem niecierpliwa, co z kolei czyni je bardziej niecierpliwymi, dopóki nie wymknie się spod kontroli.,
wiem, że nie mogę im dogadzać, gdy jęczą, zamiast czekać cicho – jak wszyscy rodzice, wierzę w uczenie dzieci samokontroli i opóźnionej satysfakcji.
ale, sposób, w jaki czasami to robię, nie jest całkiem w porządku.
zamiast oczekiwać, że 2 – i 3-latki magicznie zdobędą umiejętności samokontroli z dnia na dzień (byłoby fajnie, prawda?,), Muszę modelować i uczyć ich tych umiejętności.
Test Marshmallow: słynne badanie samokontroli i opóźnionej satysfakcji
psycholodzy zbadali, dlaczego niektóre dzieci wydają się doskonalić w wykazywaniu samokontroli i opóźnianiu satysfakcji, podczas gdy inne zmagają się przez długi czas. Czy słyszałeś o słynnym „teście marshmallow” przeprowadzonym przez Waltera Mischela i zespół naukowców z Uniwersytetu Stanforda pod koniec lat 60. i na początku lat 70.?,
jedno po drugim, 4-letnie dzieci otrzymały piankę i poinformowano, że mogą albo zjeść piankę teraz, albo odczekać 15 minut i otrzymać dwie pianki. Niektóre dzieci pożreły marshmallow natychmiast, podczas gdy innym udało się odczekać pełne 15 minut i otrzymać nagrodę drugiego marshmallow.
badacze kontynuowali badania nad dziećmi przez następne kilkadziesiąt lat. Okazało się, że 4-latki, które z powodzeniem czekały 15 minut, różniły się znacznie od dzieci, które nie mogły czekać., Z biegiem lat dzieci, które „przeszły” test marshmallow, rozwinęły następujące cechy:
- lepsze umiejętności radzenia sobie z emocjami
- wyższy wskaźnik osiągnięć edukacyjnych
- wyższy wynik SAT
- niższy wskaźnik BMI
- niższy wskaźnik uzależnienia
tak więc, jest lekcja, że niektórzy ludzie rodzą się z lepszą samokontrolą i że ta cecha determinuje ich całą trajektorię życia?
daleko od tego.
, W niektórych swoich badaniach więcej dzieci było w stanie oprzeć się syrenowemu wołaniu pianki — ponieważ naukowcy nauczyli ich tego.
Walter Mischel stwierdził, że „przedszkolaki miały tendencję do dłuższego oczekiwania, gdy otrzymały skuteczne strategie.”
innymi słowy, samokontrola i opóźnione zaspokojenie to podstawowe umiejętności życiowe-ale można je nauczyć.
to odkrycie jest dobrą wiadomością dla nas rodziców! Oznacza to, że możemy zrobić coś pozytywnego, aby nauczyć nasze dzieci opóźniania satysfakcji.
więc co pomogło dzieciom opóźnić gratyfikację?, Na podstawie mojej lektury badań, oto Przetestowane strategie 5, które próbuję z własnymi dziećmi.
#1
Po prostu nie byli kuszeni, kiedy nie mogli tego zobaczyć-udowadniając to stare przysłowie ” poza zasięgiem wzroku, poza umysłem.”
więc coś tak prostego, jak ukrywanie Pokus przed wzrokiem dzieci-o ile to możliwe – jest najskuteczniejszym sposobem na powstrzymanie ich przed przytłaczaniem., Włóż chipsy i ciasteczka do szafki, jeśli nie chcesz, aby twoje dzieci narzekały na więcej. Przestań sprawdzać Facebook przez cały dzień na iPadzie, jeśli chcesz, aby twoje dzieci ograniczyły czas na ekranie.
usuwanie pokusy może brzmieć jak cop-out, ale w miarę starzenia się dzieci, możesz wyjaśnić im cel tej strategii, aby mogły ją internalizować i zacząć świadomie robić to dla siebie.,
niektóre dzieci w oryginalnym badaniu spontanicznie przyjęły tę strategię, odwracając się plecami do prawoślazu lub zakrywając oczy—i na pewno dzieci, które przyjęły tę strategię na własną rękę, były w stanie czekać dłużej. To ważna umiejętność dla dzieci.
#2 De-nacisk na nagrody
eksperci od rodzicielstwa często mówią nam, aby przed naszymi dziećmi wisiały nagrody. Jestem pewien, że słyszałeś to wcześniej: „nie karz złego zachowania—po prostu nagradzaj dobre zachowanie!,”Kiedy robi się ciężko, mamy przypominać naszym dzieciom o naklejkach i M&Ms, które chcą zarobić.
ale w teście marshmallow naukowcy odkryli, że dzieci rzadziej czekały, gdy były zachęcane do myślenia o pożądanych właściwościach nagrody (takich jak „marshmallows są pyszne i żucia”). Obsesja na punkcie pianki sprawiła, że dzieci chciały ją jeść.
więc jeśli chcesz, aby Twoje dziecko cierpliwie czekało na nagrodę, nie podkreślaj nagrody, na którą czeka Twoje dziecko., Na przykład, następnym razem, gdy będziesz w sklepie spożywczym, nie mów swoim dzieciom: „jeśli będziesz cicho, możesz zjeść kawałek pysznego cukierka, kiedy skończymy.”Myślenie o cukierkach sprawi, że będą chcieli chwycić wszystkie cukierki, które mogą dobrze, zanim dotrą do linii kasowej! Wypróbuj inną strategię w sytuacji, gdy nie możesz od razu przyznać nagrody.
#3 pozytywne Rozproszenie
dzieci czekały dłużej, gdy naukowcy kazali im „myśleć Zabawne myśli.”
niektóre dzieci postanowiły „po prostu zaśpiewać piosenkę” lub „udać się w kosmos.,”Inni rozpraszali się myśląc o innym jedzeniu—na przykład, jeśli starali się nie jeść pianki, rozmawiali o precelach. W jednej z wersji testu niektóre dzieci otrzymały Slinky do zabawy podczas oczekiwania—a większość dzieci z Slinky z powodzeniem czekała 15 minut.
w innej wersji naukowcy starali się odwrócić uwagę dzieci, instruując je, aby myślały o negatywnych myślach—na przykład, aby myślały o upadku i raniły się.
dzieci w takim stanie strasznie czekały na nagrodę., Stres negatywnych myśli najwyraźniej doprowadził ich do pocieszenia się pianką. W ten sposób próba odwrócenia uwagi od dzieci, przypominając im o karze lub innych negatywnych konsekwencjach, może się odbić.
lekcja? Rozproszenie może działać, ale powinno być zabawne, a nie stresujące.
#4 abstrakcja
dzieci czekały dłużej, gdy poinstruowano, aby myśleć o ptasim mleczku w abstrakcyjny sposób—na przykład jako obraz lub chmura., Walter Mischel teoretyzował, że abstrakcja pomaga dzieciom „ochłodzić” ich pragnienia przekąski, podkreślając strategie intelektualne nad „gorącymi” reakcjami emocjonalnymi.
Jeśli Twoje dzieci skupiają się na pokusie, której nie możesz ukryć lub uniknąć, zachęcaj je do rozważenia abstrakcyjnych właściwości obiektu, a nie jego kuszących właściwości. Na przykład, jeśli gapią się na telewizor, błagając cię, abyś go włączył, spytaj ich o jego kształt i poprowadź ich na polowanie na podobne kształty w domu., Albo powiedz im, aby wyobrazili sobie to jako magiczną ramkę na zdjęcia i zapytali, jakie zdjęcia „widzą” w niej.
ale pamiętaj, że dzieci w pierwotnym badaniu miały około 4,5 roku. Ta strategia prawdopodobnie działa najlepiej z dziećmi w wieku 4 i więcej lat, a nie z 18-miesięcznymi osobami, które nie rozwinęły jeszcze abstrakcyjnej myśli.
#5 samodzielna mowa
chociaż naukowcy nie instruowali ich konkretnie w tej strategii, niektóre dzieci zdecydowały się zaangażować w samodzielną mowę, aby pomóc sobie czekać., Powtarzali sobie frazy w stylu: „muszę poczekać, żebym mógł dostać dwie pianki.”Angażowanie się w samodzielną mowę skorelowaną z dłuższymi czasami oczekiwania.
rodzice powinni więc uczyć zwrotów, które są łatwe do powtórzenia i przypominają dzieciom o kontrolowaniu swoich impulsów. Na przykład, jeśli nie chcesz, aby Twoje dziecko błagało o nieskończoną ilość ciasteczek, powiedz jej z wyprzedzeniem, że dostanie tylko jedno i poproś, aby powtórzyła zdanie „tylko jedno ciasteczko”, zanim jej je dasz. Następnie, jeśli stwierdzi, że limit jest stresujący, może powtórzyć” tylko jedno ciastko ” do siebie.,
jak widać, strategie te nie są szczególnie trudne do zrozumienia. Są one tak samo proste, jak nauczanie naszych dzieci ich ABC—i mogą być jeszcze bardziej fundamentalne dla ich sukcesu akademickiego. Jeśli Mischel i jego naukowcy byli w stanie nauczyć niektóre dzieci, aby stosować te strategie w jednej 15-minutowej sesji, z pewnością możemy odnieść sukces z naszymi własnymi dziećmi.
ważne jest, aby być konsekwentnym w ich stosowaniu. Inny psycholog, który bada samokontrolę, porównał go do mięśnia—co oznacza, że może wzmocnić się ćwiczeniami.,
pomagając naszym dzieciom stosować najlepsze strategie samokontroli, aby opóźnić satysfakcję w codziennych sytuacjach, pomagamy im rozwinąć lepszą samokontrolę.
2-minutowy Plan działania dla wspaniałych rodziców
- Kiedy twoje dzieci doświadczają trudności z cierpliwością lub opóźnianiem satysfakcji? Stwórz plan za pomocą jednej lub więcej z tych strategii (unikanie, de-nacisk nagród, rozproszenie, abstrakcja, lub self-directed speech) w celu złagodzenia tych trudnych sytuacji dla nich.,
- Dzieci najlepiej uczą się na naśladowaniu rodziców, a nie na zrzędzeniu czy rozkazach. Więc modelowanie tych strategii samodzielnie jest świetnym sposobem, aby nauczyć je swoich dzieci.
- w jakich obszarach masz problemy z samokontrolą? Wymyśl plan za pomocą jednej lub więcej z tych strategii, aby pomóc sobie! Powiedzmy, że rutynowo znajdujesz się przyklejony do telefonu w parku, mimo że podjąłeś uchwały, aby biegać z dziećmi i trochę poćwiczyć., Może mógłbyś wymyślić zdanie, aby przypomnieć sobie, aby wyłączyć telefon („dwie minuty, a potem odłożyłem telefon”). Planuj powtórzyć zdanie sobie, a nawet nauczyć dzieci, aby ci o tym przypominały. Możesz opracować plan zapasowy przy użyciu innej strategii w przypadku niepowodzenia pierwszej. Jeśli kierowane przez siebie zdanie nie pomoże ci odejść od telefonu, możesz zaplanować pozostawienie go w domu lub na dnie torebki(poza zasięgiem wzroku, z umysłu).,
bieżący Plan działania dla wspaniałych rodziców
- w ciągu najbliższego tygodnia wdrażaj swoje strategie poprawy samokontroli zarówno u swoich dzieci, jak i u siebie. Które strategie wydają się działać najlepiej dla Twoich dzieci? Które z nich działają najlepiej dla Ciebie?
- niektóre strategie mogą całkowicie wypalić—i to jest ok. Na przykład, nauczyłem się, że odwrócenie uwagi nie działa na mojego 2-letniego syna. Jeśli próbuję odwrócić jego uwagę zabawką, gdy ma obsesję na punkcie jakiegoś zakazanego przedmiotu, krzyczy i rzuca mi niechcianą zabawkę w twarz., Z czasem jednak dzieci mogą stać się rozwojowo gotowe na bardziej wyrafinowane strategie, więc zachowaj otwarty umysł i przewartościuj później strategie, które początkowo wydawały się nie działać. Spróbuję odwrócić uwagę, gdy mój syn będzie starszy, ale teraz to nie będzie moja „strategia”, kiedy naprawdę chcę, żeby się zachowywał.
- rozeznaj, które strategie są najskuteczniejsze i ćwicz je najbardziej., Mój 2-latek najbardziej korzysta z unikania, zwłaszcza wyprowadzania go do innego pokoju, więc robię to kilka razy dziennie (a czasami kilka razy na godzinę, w ciężki dzień). Mam nadzieję, że w miarę dalszego wdrażania tych strategii, te ciężkie dni staną się w końcu nieliczne.